- Nie orientuje się pan, czy rozpoczęto międzynarodową akcję w celu położenia kresu podobnym praktykom? - Orientuję się. - Bryan z dezaprobatą potrząsnął głową. - Nie rozpoczęto. Władze najczęściej sądzą, że to oznaka obecnych, RS 94 rozpasanych czasów i nie łączą tych wydarzeń ze sobą, przy czym właściwie trudno im się dziwić, bo kto brałby na poważnie pomysł, że mamy do czynienia z balami wampirów? Sean znów zajrzał do swoich notatek. - Ostrzegł pan również policje w Edynburgu i Paryżu, prawda? Bryan skinął głową. - Gdybym był podejrzliwy, mógłbym pomyśleć, że te spotkania odbywają się akurat tam, gdzie pan przebywa. Bryan sięgnął do teczki, która stała przy jego krześle i wyjął plik spiętych spinaczem wycinków prasowych. - Są ułożone chronologicznie. Pierwsza wzmianka dotyczy małego miasteczka w Szwajcarii, gdzie zaginęło bez wieści pięć osób. Według oficjalnej wersji uległy one wypadkowi w górach podczas jazdy na nartach, lecz ciał nigdy nie znaleziono. Tego samego dnia odbywała się w okolicy właśnie taka impreza, o jakiej mówimy. Sean spojrzał na niego bacznie. - Rozumiem, że pana wtedy w Szwajcarii nie było. - Nie, nie było mnie tam. Seana coś tknęło. - Pracował pan kiedyś w policji? Bryan zawahał się po raz pierwszy. - Oficjalnie nie - przyznał wreszcie. - Ale pomagałem przy wielu śledztwach jako ekspert. - Od wampirów? - spytał sceptycznym tonem Sean. - Od legend, dawnych wierzeń, dawnych społeczeństw i temu podobnych. Sean odchylił się na oparcie krzesła. - Wierzy pan w istnienie wampirów, profesorze McAllistair? RS 95 Nawet jeśli jego gość pomyślał, że oficer zarzuca przynętę i próbuje go sprowokować, nie obraził się. - Wierzę w istnienie zła. Wierzę, że istnieją ludzie, którzy mają się za wampiry, uczniów szatana, czy co pan jeszcze chce. I wierzę, co jest bardzo istotne, że niektórzy z tych ludzi mają wystarczająco dużo pieniędzy, by zapłacić za zrealizowanie swoich najdzikszych, najbardziej perwersyjnych fantazji. Ci ludzie mogą swobodnie podróżować po świecie, stać ich na to. Mogą rozpuszczać informacje, mogą płacić za zwabianie niczego nieświadomych ofiar. Głównie z tego powodu przyszedłem tu dzisiaj, ponieważ chciałem was ostrzec. Gdyby policja słyszała pogłoski o jakiejś pokątnej imprezie, powinna trzymać rękę na pulsie. Sean skinął głową. - W porządku. Rozumiem, że jeśli pan nie tyle będzie podejrzewał, co dowie się o planowaniu podobnej imprezy, da mi pan znać. To nie była prośba, lecz rozkaz, gdyż to czerwone niebo... Bryan spojrzał mu prosto w oczy, wyglądał na faceta, który potrafi okazywać innym szacunek, ale żąda go też dla siebie. - Od czasu do czasu będę tu zaglądał. A jeśli policja będzie potrzebowała mojej pomocy, na pewno będzie umiała mnie znaleźć.