Krwawienie. - O Boże... - Zaraz się tym zajmę, Lizzie. Nie bój się, kochanie. Kochanie. Chciała krzyknąć, zawołać Gilly, błagać ją, by go stąd usunęła, zabrała z mieszkania dzieci, sprowadziła lekarza, INNEGO lekarza, ale wtedy chłopcy i Sophie usłyszeliby, więc nie mogła ani krzyknąć, ani w ogóle nic zrobić, bo była za słaba, i znów traciła przytomność. Po raz drugi przebudziła się w jasnym, surowym, dziwnie pachnącym pokoju. Christopher w zielonym kitlu i masce pochylał się nad nią i znów powtarzał, że wszystko będzie dobrze. Miała obolałe gardło, wyschnięte usta i nie była w stanie wydobyć głosu. - Zatrzymałem krwawienie. Zlokalizowałem problem i go usunąłem, więc możesz już być spokojna... To ty jesteś problemem, powiedziała w duchu. W pobliżu stała pielęgniarka. To on jest problemem, poinformowała ją Lizzie bezgłośnie. - Dzieci wiedzą, że było z tobą źle, ale niedługo wyzdrowiejesz, więc o nie także nie musisz się martwić. Teraz tylko leż spokojnie i wypoczywaj. - Pocałował ją w czoło. - Śpij, kochanie. Zasnęła. Następnym razem ocknęła się na szpitalnym łóżku z igłą na wierzchu dłoni i rurką biegnącą do czegoś, co zwisało z jakiegoś urządzenia. Ból. - Boli - poskarżyła się Lizzie. - Jeszcze trochę musi - odpowiedział damski głos. Lizzie poruszyła głową, zobaczyła przy łóżku pielęgniarkę - tę samą co przedtem w sali pooperacyjnej. Była ładna, o brązowych włosach i miłym, krzepiącym uśmiechu. - Gdzie ja jestem? - spytała słabo. - W szpitalu Beauchamp, pani Wade. - Pielęgniarka poklepała ją delikatnie po wolnej od wenflonu ręce. - Przeszła pani operację. - Krew... - Pani mąż sam operował, więc nie ma najmniejszego powodu do niepokoju. Lizzie wymamrotała coś niezrozumiale i pielęgniarka przez chwilę zastanawiała się, o co jej chodzi. - W każdym razie, gdyby bolało panią za bardzo i akurat nikogo nie było w pobliżu, wystarczy nacisnąć dzwonek, a zaraz ktoś się zjawi. Pan Wade prosił, żeby zapewnić pani jak najlepszą opiekę. - Naprawdę? - O tak! Lizzie, wciąż otępiała po środkach znieczulających i operacji, mogła sobie tylko wyobrazić minę tej kobiety, gdyby ją poprosiła o telefon na policję i